Hvenær fæ ég vinnuna metna?

Ég er móðir 6 barna og var heimavinnandi húsmóðir í mörg ár, ég er eins og unglingur þegar ég kem út á vinnumarkaðinn, ég hef ekki safnað mér neinu í lífeyrissjóð.  Ég á ekki gott í vændum þegar ég þarf að hætta að vinna sökum aldurs, verð líklega fátæklingur.  Samt vann ég fulla vinnu heima og sendi börnin mín ekki í leikskóla, nema það yngsta.  Þegar ég skildi við minn fyrrverandi mann fékk hann allann lífeyrissjóðinn og réttindin sem því fylgja.  Ég þurfti að byrja á byrjunarreit 45 ára gömul.  Þetta hef ég rætt við fyrrverandi ráðherra, sem er kunningi minn.  Réttindi fyrir heimavinnandi húsmæður er víst ekki forgangs verkefni á Íslandi í dag.  Ein réttlaus

Athugasemdir

[Hólmdís Hjartardóttir, 14.1.2008 kl. 02:29]

Það eina sem þú getur gert í stöðunni er að ná í einn forríkan. Annars er þetta ekkert grín

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 14.1.2008 kl. 02:33]

já eiginlega vantar mig einn ríkann, þar sem ég þarf líklega að kaupa minn fyrrverandi út, hann á ennþá 50% í íbúðinni minni

[Hólmdís Hjartardóttir, 14.1.2008 kl. 02:49]

Það er engin sanngirni í því að hann eigi 50% í húsnæðinu og líka allan lífeyrisrétt. Ég vona að þið hafið verið gift, það er ennþá skárri staða.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 14.1.2008 kl. 02:55]

Já við vorum gift í 22 ár, ég hef engan rétt, ég var bara húsmóðir.

[Hólmdís Hjartardóttir, 14.1.2008 kl. 03:02]

Það er engin sanngirni í þessu lífi. Ég tel að falli minn fyrrverandi frá eigi ég einhvern rétt í hans lífeyri.

[Lilja G. Bolladóttir, 14.1.2008 kl. 19:22]

Þetta er auðvitað til háborinnar skammar! Í Danmörku, þar sem ég bjó, þar fengu heimavinnandi húsmæður laun (og sambærileg réttindi), fyrir það að vera heima. Rökstuðningur Dana er sá, að á meðan þessar konur (eða menn) eru heima, þá losni stöður á vinnumarkaðinum (þetta er auðvitað miðað við atvinnuleysi), en engu að síður, þá gefa þessar mæður, með sinni ákvörðun að vera heima, öðrum börnum kost á að nýta dagvistun, sem þær annars væru að nýta. Og fyrir þetta, finnst danska ríkinu rétt að greiða dönskum, heimavinnandi konum pening. Og af þessum pening, renna einhverjar krónur í líferyrissjóð ofl. Að við skulum vera svona langt frá fjölskylduvænu samfélagi hérna á okkar velmegandi Íslandi, er auðvitað bara til skammar!!

Skrifaðu Jóhönnu félagsmálaráðherra bréf!! Og af hverju þessi tilhögun með þínum fyrrverandi""

Spyr sú sem líklega ekkert veit um málið......

[Lilja G. Bolladóttir, 14.1.2008 kl. 19:25]

Þetta átti auðvitað að vera spurning...... af hverju á hann bæði helming í íbúðinni og fær öll lífeyrisréttindi?? Færð þú ekkert fyrir að ala hans börn upp og sjá þeim fyrir ást og öryggi? Nei. slíkt er líklega ekki metið til fjárs, en skiptir samt sköpum.....  Ekki gefast upp!

[Alexandra Guðný Guðnadóttir, 14.1.2008 kl. 20:53]

Þetta er klikk ég kannast við þetta að byrja frá grunni ekki gott.. Það verða enginn eftirlaun hér á bæ:(

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 15.1.2008 kl. 02:00]

Þegar við skildum tók hann námslánin sem voru fyrir hans námi,  hann var bara múrarameistari en er rafeindavirkjameistari í dag, ekki voru þessi námslán til tekjuauka fyrir mig.  Ég er ennþá bara á verkamannalaunum og er í Iðju.

[Hólmdís Hjartardóttir, 15.1.2008 kl. 02:12]

Ég vann fyrir manninum mínum fyrrverandi öll hans námsár,hann neitaði að taka lán. Og ég vann alltaf fyrir sjálfri mér. Núna vildi að ég hefði verið harðari á að hann hefði tekið námslán frekar en að þræla endalaust