Kisusögur

Ég á 4 kisur og tvær af þeim eru sorptæknar hverfisins þar sem ég bý.  Allt drasl og allskonar gjafir lenda á tröppunum hjá mér eða inni í stofu.  Rúsína sérhæfir sig í því að gefa mér vettlinga (sérstaklega garðhanska, ég fékk 10 pör í fyrra), húfur og ýmisskonar fatnað sem hún finnur í görðunum í nágrenninu. 

 Kjói er meira í plastpokunum sérstaklega þessum grænu undan sælgæti, svo á sumrin færir hann mér mosatorfur og líka grastorfur, ekki veit ég hvar hann finnur þessar mosa og grastorfur.  Ég vona bara að garðar nágranna minna séu ekki með holóttar grasflatir vegna áráttu kattarins að færa okkur torfur. 

 Eitt sumar fyrir tveimur árum fór hann Kjói að færa okkur silkiblóm svona Vatnaliljur, hann kom með nýja Vatnalilju daglega í fimm daga.  Við vorum náttúrulega hissa og hugsuðum hvar hann fyndi þessar fallegu Vatnaliljur.  Skýringin kom tveimur mánuðum seinna og var frekar skemmtileg.  Það lá við ákærum vegna stuldar á Vatnaliljum úr tjörn í næstu götu, fólkið hélt að nágrannabörnin væru svona illa innrætt og væru að stela blómunum.  

 Hann Kjói okkar lagði það á sig að fara í ískalt bað á hverjum degi í fimm daga til þess að færa okkur svona falleg blóm.  Sem betur fer fréttum við af þessu og gátum við skilað öllum Vatnaliljunum til eigandanna, og nágrannabörnin sluppu við ákærur  Ein kisumamma

Athugasemdir

[Hólmdís Hjartardóttir, 6.4.2008 kl. 02:26]

Einn barnaskurðlæknirinn stundar rjúpnaveiðar þegar það má. Eitt haustið fékk hann bara enga rjúpu þrátt fyrir að verai ðinn að fara á fjöll. En kötturinn hans færði honum 5 rjúpur í bandi....og aumingja læknirinn vissi ekkert hvar hann hafði stolið þeim.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 6.4.2008 kl. 02:29]

 Kisurnar eru bestar

[Hólmdís Hjartardóttir, 6.4.2008 kl. 02:42]

Náum matarverði niður með sameiginlegum aðgerðum, kíkið á bloggið mitt...

[Svava frá Strandbergi , 6.4.2008 kl. 07:18]

Systir mín á kött sem sérhæfir sig því að veiða ánamaðka og færa henni.

Hann týnir ánamaðkana þegar rignir, bítur í blábroddinn á þeim, þegar þeir gægjast upp úr moldinni eða grasinu. Reisir sig svo upp á afturlappirnar og togar maðkana upp úr jörðinni með vogarafli. Það er kostuleg sjón að sjá til hana þegar hann er á þessum sérstæðu veiðum sínum.

Ánamaðkana leggur hann svo snyrtilega í röð á eldhúsgófið hjá matmóður sinni og skilur ekkert í því að hann sé skammaður fyrir´það að færa henni björg í bú. 

[Ragnheiður , 6.4.2008 kl. 12:02]

Hehehe kettir eru góðir að færa manni svona. Einhverntímann var ég lengi að heiman vegna vinnu minnar. Svo gekk þetta nokkurn tíma og ég kom alltaf heim á milli. Eitt úthaldið þá kom kisi með mús fyrir húsbóndann....varð móðgaður þegar hann var rekinn á dyr með kræsingarnar.

[Tiger, 6.4.2008 kl. 12:49]

  Ójá, kisur eru sko æðislegar! Svo mikið af furðulegustu hlutum sem þeir tína til manns. Mín læða var vön að koma inn með laufblöð og litlar spítur - hreint alveg eins og hundur sko. Skemmtilegar kisusögurnar þínar Jóna mín.. knús á þig í sunnudaginn.

[Ella mannvera Ronja Chihuahua og Lilo Boxer/Labrador, 6.4.2008 kl. 13:57]

Krúttu kisur

[Lilja G. Bolladóttir, 6.4.2008 kl. 21:28]

Ég er náttúrlega svo ný "kisumamma" að ég kann kannski ekki að meta svona fínerí...... en mikið er ég fegin að kötturinn okkar er inniköttur. Held ekki að ég myndi meika eitt stykki mús eða fugl á gólfinu mínu ...

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 7.4.2008 kl. 01:19]

http://www.ii2.org/user.php?nick=huxa&s=images&img=7861860  Rúsína gefur mér mús, þegar hún sleppti músinni var hún sprellifandi og músin tók á rás, sem betur fer náði Kjói músinni strax og fór út með hana