Einelti er dauðans alvara!

 

LÍF ÁN EINELTIS

STOFNUM SAMTÖK FORELDRA EINELTISBARNA

Ég skrifa til þín í þeirri von um að fá hjálp, leiðsögn, hugmyndir og sem flest sjónarmið og stuðning til að gera draum að veruleika.

Að styðja eineltisforvarnir með því að stíga fram og lýsa yfir stuðningi við stofnun eineltissamtaka, samtaka foreldra eineltisbarna.

Ég þarf þig, ég þarf að ná til þín. .

Stór hópur fólks sem á börn í skóla í dag og glímir við eineltisvandann og fólk sem á eldri börn í dag sem glímdu við eineltisvandann á sínum tíma er enn þann dag í dag að glíma við afleiðingarnar. Þunglyndi, kvíða, fólksfælni, sjálfsásökun og lélegt sjálfsmat. Foreldrar sem eru hræddir um börnin sín. Einelti er dauðans alvara.

Hinsta kveðja mín til sonar míns, sem lesin var á jarðaför hans.

Elsku Lárus minn, ástin hennar mömmu sinnar. 
Þakka þér fyrir þann tíma sem þú gafst mér og allt sem þú kenndir mér  og öðrum.

Þú hefur snert strengi svo ótalmargra sem þykir vænt um þig 
og þú átt eftir að snerta strengi svo ótalmargra um ókomin ár. 
Sú sára reynsla sem þú fórst í gegnum sem barn og unglingur,

að fá  ekki að njóta tilveruréttar þíns og fá ekki að vera eins og þú varst 
óáreittur markaði þig fyrir lífstíð.

Því miður, það er sárast af öllu. 
En sú barátta sem við hófum þá gegn einelti og skilningsleysi fólks á 
hættulegum aðstæðum í skólum sem upp koma heldur áfram í þínu nafni og  mun lifa. 
Þú kenndir mér umburðalyndi, þolinmæði og að sýna öllum

skilning og nú  látum við það berast. 
 
Ég trúi því elsku drengurinn minn að þú sitjir nú í englaskara sæll og glaður. 
Að á mínum mesta sorgardegi hafir þú átt þinn mesta hamingjudag. 
 
Litli outsiderinn minn. Ef þú hefðir bara heyrt, ef við hefðum bara 
komist inn fyrir brotnu sjálfsmyndina þína og þú hefðir séð og trúað 
hversu frábær maður þú varst.

Betri mann gat engin stúlka eignast.

Þú  varst prakkari, fyndinn, uppátækjasamur, duglegur, hugrakkur, fallegur 
og góður. 
 
Ég sat úti í sólinni með fjölskyldu og vinum fyrir 21. ári síðan og 
við biðum fæðingar þinnar og nú hef ég setið úti í sólinni með 
fjölskyldu og vinum og beðið þess að kveðja þig frá þessu  jarðvistarlífi. 
Kveðjustundin er komin engill og ég er svo óendalega sorgmædd. 
 
Ég bið þig að fyrirgefa mér, 
Allt sem ég gerði og hefði ekki átt að gera. 
Allt sem ég gerði ekki en hefði átt að gera. 
Allt sem ég sagði en hefði ekki átt að segja. 
Allt sem ég sagði ekki en hefði átt að segja. 
 
Þú gafst mér ást þína óskilyrta og þar var ég heppin. 
Ég elska þig af öllu mínu hjarta og allri minni sál.

 

Ég vil stofna eineltissamtök, samtök foreldra eineltisbarna, sem hefðu það markmið að styðja við bakið á foreldrum eineltisbarna, veita upplýsingar, hjálpa þeim sem eru hjálparþurfi, leyfa fólki að tala og tjá sig, fá huggun og uppörvun hjá fólki sem þekkir þessi mál og er búið að ganga þessi þungu spor.

Samtök, með fundaraðstöðu og föstum fundum þar sem foreldrar eineltisbarna gætu komið saman og leitað eftir stuðningi og ráðgjöf, skipst á skoðunum og miðlað af sinni reynslu.

Opna vefsíðu, símaviðtalsþjónustu.......

Samtökin munu líka vinna sem þrýstihópur fyrir þeim breytingum þar sem þörf er á innan skólakerfisins. Eins og t.d.

Að skólastjórnendur setji vinnu gegn einelti í forgang og forvarnarstarf í fyrsta sæti í sínum skóla og vinni markvisst að því að öllum líði vel í skólanum, alltaf.

Skólinn er vinnustaður barnanna og við foreldrarnir eigum að geta treyst því að þeim líði þar vel. Ef þeim líður ekki vel hvernig er þá brugðist við því og hversu fljótt?

Það þarf að stórauka úrræði, finna betri úrræði þegar eineltismál koma upp og auka forvarnastarf stórlega í mörgum skólum.

Er nógu markvisst fylgst með því hvort unnið er eftir eineltismarkmiðum í aðalnámskrá grunnskólanna eða hvort skólar hafa starfandi eineltisteymi sem foreldrar eiga sæti í og eineltisáætlun til að vinna eftir?

Hve mikið er lagt upp úr sýnileika eineltisforvarna? Hvað þarf til að vekja fólk til umhugsunar. Þarftu að hugsa þig um?

Í baráttunni fyrir bættum vinnubrögðum í eineltismálum, þarf að fá skólayfirvöld til að skilja að eineltið byrjar ekki heima.

Bæjar- og skólayfirvöld þurfa að axli þá ábyrgð sem þeim ber samkvæmt lögum.

Hættum að vísa vandanum heim til þolanda.

Okkur ber lögum samkvæmt að senda börnin okkar í grunnskóla þar sem allir eiga sama rétt á námi.

Sveitarfélögum er skylt að tryggja öllum nemendum viðeigandi námstækifæri.

Með ykkar hjálp og leiðsögn getur stofnun eineltissamtaka foreldra eineltisbarna orðið að veruleika og með virkri þátttöku sem flestra í samfélaginu ættum við að geta orðið að sem mestu gagni í baráttunni gegn einelti.

Hvernig getið þú séð þetta fyrir þér? Hvernig getur þetta hjálpað þér og þínu barni?

Við þurfum fólk eins og þig til að leggja okkur lið.

Þínar hugmyndir, þínar skoðanir og þitt álit skiptir máli. Þetta gæti verið barnið þitt.

 

Ég bið þig um að senda mér póst til baka eða hringja í mig til að láta mig vita hvort þú sjáið þér fært að leggja mér lið á einhvern hátt.

Ég bið þér líka um að áframsenda þennan póst á þá sem þú haldið að geti komið til liðs við mig því ég er rétt að byrja.

Sterkur hópur, dásamlegt hugsandi fólk hefur þegar svarað bænum mínum, haft samband og vill koma til liðs við mig.

Hugsjónafólk, fólk sem er annt um náungann.

Fólk með lífs- og starfsreynslu á þessu sviði og öðru sem tengjast þessu, sérfræðingar, áhugafólk og önnur samtök bjóða fram aðstoð við að koma þessu verkefni í framkvæmd.

 

Ég á ekki orð til að lýsa þakklæti mínu til allra þeirra sem hafa á einn eða annan hátt stutt mig og mína til þessa verks. Það er svo stórmannlegt og dásamlegt.

Ég finn að ég er ekki lengur ein.

En í hjartans einlægni þá þarf ég á þér að halda.

 

Með kærri kveðju og fyrirfram þökk.

.

Ingibjörg Helga Baldursdóttir

Grunnskólakennari.

HS: 555-0259
GSM: 867-9259

                             

Athugasemdir

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 4.9.2008 kl. 01:31]

Ég á þarna hagsmuna að gæta, tvö af börnunum mínum hafa lent í einelti.  Það brýtur börn niður að lenda í einelti.  Skólarnir virðast ekki hafa áhuga á því að laga þessi mál.  Það er endalaust talað, en engar raunverulegar lausnir eru boðnar fram. 

[Einar Örn Einarsson, 4.9.2008 kl. 13:20]

Þekki einelti á eigin skinni. Vona að þetta sé uppaf góðra hluta, ekki veitir af.