Draumur orðinn að martröð

Í draumi sérhvers manns er fall hans falið.
Þú ferðast gegnum dimman kynjaskóg
af blekkingum, sem brjóst þitt hefur alið
á bak við veruleikans köldu ró.

Þinn draumur býr þeim mikla mætti yfir
að mynda sjálfstætt líf, sem ógnar þér.
Hann vex á milli þín og þess, sem lifir,
og þó er engum ljóst, hvað milli ber.

Gegn þinni líkamsorku og andans mætti
og öndvert þinni skoðun, reynslu og trú,
í dimmri þögn, með dularfullum hætti
rís draumsins bákn og jafnframt minnkar þú.

Og sjá, þú fellur fyrir draumi þínum
í fullkominni uppgjöf sigraðs manns.
Hann lykur um þig löngum armi sínum,
og loksins ert þú sjálfur draumur hans.

Steinn Steinarr

Þetta ljóð finnst mér vera samið í gær eða fyrradag.  Samt hefur það lifað með þjóðinni lengi.   

Er draumurinn á enda?

Athugasemdir

[Lísa Björk Ingólfsdóttir, 8.2.2009 kl. 00:15]

Já - hann er alltaf flottur hann Steinn Steinarr

[Einar Örn Einarsson, 8.2.2009 kl. 01:02]

Snilld

[Sigrún Óskars, 8.2.2009 kl. 23:21]

já bara snilld