Nágrannar mínir kvarta

Í gær var nágranni minn að grýta steinum í einn af köttunum mínum, vegna þess að kötturinn hafði sýnt tilburði til þess að veiða fugl í garðinum hans.  Kærasti dóttur minnar tók eftir þessu og kallaði hann á manninn "er ekki í lagi með þig ertu að henda steinum í köttinn"  Þá svaraði maðurinn og konan hans tók undir kvörtunina, kettirnir ykkar míga og skíta alltaf í garðinn okkar.  Og konan heldur áfram, " ég geri ekki annað en að þrífa kattarskít úr beðunum mínum"  Ég sagði við frúna, heyrðu láttu mig vita þegar þú sérð mína ketti skíta í garðinn þinn og ég skal þrífa upp eftir köttinn. 

Ég var nú orðin svolítið reið við þau, barnabarnið þeirra hefur lagt eitt af mínum börnum í einelti í meira en áratug og er stelpan mín ennþá hrædd við sonarson þeirra, samt er stelpan mín að verða 21 í sumar.  Barnabarnið er alveg eins og afinn, ofbeldismaður!!   Ein reið

Athugasemdir

[Þóra, 2.6.2008 kl. 04:02]

Gott fyrir þig að hafa köttinn til að hefna sín á börnunum!

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 2.6.2008 kl. 18:37]

Ég hef aldrei skilið hvernig hægt er að elska eina dýrategund, t.d. fugla, en leggja fæð á aðra, t.d. ketti. 

Dýr eru dýr og annað hvort er fólk dýravinir eða ekki.  Auk þess þýðir ekki að "manngera" dýrin.  Kettir hafa nú einu sinni "heilbrigðan áhuga" á fuglum, hundar elta ketti osfrv.  Ef við getum ekki sætt okkur við eðli dýranna, erum við ekki "vinir" þeirra.

p.s. Er búin að ná þessu með stafina -nema auðv. þegar ég gleymi mér

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 3.6.2008 kl. 01:15]

Allar mínar kisur eru með hálsólar með bjöllum á og ná þær aldrei fuglum, nema að þeir séu veikir, eða slasaðir.